Deel 4: Naar de Rijn
De kerk, niet meer dan een geraamte… overal lichamen, overal kermende gewonden.
Een zuster geeft hen water.
Een officier spreekt ons toe: ‘Volg de linten, blijf laag, volg de linten, blijf laag,… Go!’
Een paar honderd meter, zei hij, het gevaarlijkste stuk… alles ligt open en geen hemel te zien.
Een wit lint voert ons de leegte in…
Kogels komen van alle kanten..
‘Volg de linten, blijf laag’
Geen weg terug…
Sarah, denk ik, my dear,… Sarah… Het donker is onze redding en de regen…
Al na een paar stappen moeten we tegen de grond. Opnieuw in dekking… Kermend geloei van vee.… weer even stilte… een paar meter kruipen door de modder,…..om ons heen, dode koeien als reusachtige paddestoelen, waarachter we dekking zoeken.
Arme koe, ze is nog warm… hoofd laag, niet opkijken, van steen zijn, niet ademen…
Kogels fluiten laag over onze hoofden…
Dan is het stil? Misschien moeten ze herladen?
Snel,.. snel,.. door!
Ik kijk om,.. niemand achter me…
de donkere vlek in het gras is een dode…
zo dichtbij de redding, door de dood gegrepen.
Ik moet haast kotsen,…
Door,.. hoofd laag,.. door,… we rennen…
daar, … de doffe spiegel van water, de Rijn..
We zijn met honderden,… en ik zie slechts een paar bootjes…
Oh Sarah, oh Sarah… ik ren, ik hoor het water…
Fuck, denk ik,… I can’t swim…
Deel 1: Vertrek bij Hartenstein
Deel 2: Door het bos
Deel 3: Het bos uit
