Het bos uit
Zo dubbel…
wat ik voel…
Opluchting de vuurlinie achter me te laten…
weg hier,
weg.
Maar vooral vies, ik voel me vies,.. ik walg… Zijn we laf?
Laten we de Nederlanders in de steek? De kameraden die achterblijven?
Het regent water,
Het regent kogels…
Het is zo donker,… we volgen het lint… hoever is het nog? Lopen we goed?
De hemel licht op. Duitsers hebben een vuurpijl afgeschoten.
Duiken! Ik pers mijn gezicht dieper in de modder… hier liggen we, tientallen mannen, … op onze buik, bevend op de aarde.
Beweeg niet, adem niet,… wees er niet…
Mijn ouders, mijn broer en zus, ze zouden me eens moeten zien, hun zoon. Zo. Hier.
Ze hebben geen idee..
Mijn hand op mijn borst, ik voel de papieren in mijn binnenzak, haar foto, haar brief.
Zal ik haar ooit nog terugzien, Sarah, mijn lief?
Minuten later. Het is even stil.
Langs het witte lint kruipen we tussen de bomen door.
We tijgeren over boomwortels en langs doden.
De man achter me grijpt mijn jas. Zijn ademhaling is onrustig.
‘You are OK?’
‘Couldn’t be better.’
Ineens verrijst voor ons een silhouet van een man,… ssst…
Wie is het?
‘This way,’ fluistert hij: ‘move on, to that church..
Deel 1 : Vertrek bij Hartenstein
Deel 2: Door het bos
Deel 4: Naar de Rijn
